Typewriter liefde.
Samen op pad met mijn lieve vriend, op zoek naar brocante, naar vintage of retro en stiekem altijd op zoek naar die ene leuke typewriter oftewel een typemachine. We hebben er al heel veel gezien, heel vaak zijn ze in slechte staat of volledig onbruikbaar. Soms zien we een exemplaar die wel iets mankeert maar zeker nog de moeite waard is voor herstel.
Dit herstel doen we zelf, een kleine reparatie of een flinke schoonmaakbeurt, misschien zelfs een vervanging van bv lint of een hendeltje wat een toets aanstuurt. Kortom als wij denken dat ze een kans heeft en de prijs is redelijk dan nemen we haar mee.
Ik maak er altijd een foto van, ook wanneer we besluiten ze daar te laten waar we ze vonden. Ik neem altijd een papiertje mee zodat ik haar kan proberen, soms zit er nog net genoeg inkt op de rol om te zien wat voor soort lettertype ze heeft. Ze staan niet altijd op een handige plaats, desnoods ga ik op de grond zitten om haar te testen. Even kijken wat voor lettertype eruit rolt en hoe de aanslag is, soepel, zwaar, heel stroef. Ik wil ook altijd weten of er een vervoersslot op zit en hoe is de koffer. Er zijn namelijk heel veel koffers gewoon van plastic en vaak ook nog erg lelijk of heel kolossaal….hmmmm dan moet er toch wel een super gaaf lettertype uit de machine rollen op mijn meegebrachte velletje papier en/of de look moet echt waanzinnig zijn dat ik dan zwicht om deze mee naar huis te nemen. Tja, het oog wil ook wat.
Over t algemeen zijn ze netjes vervoerd en hebben de vorige eigenaren toch wel voorzichtig met de machine omgegaan. Soms dan is een koffer niet eens te openen en wat je dan al vermoed is dan ook zo er zit een gekreukelde typemachine in. Wanneer we een grote stalling hadden of een grote woonboerderij tja dan had ik dit soort exemplaren toch nog meegenomen. Dan had ik de ruimte volop om wat afgedankte en defecte typewriters weer op te knappen en er weer een mooi exemplaar ervan te maken. Want de liefde groeit met de dag voor deze geweldige machines. Hoe is het mogelijk dat we ooit over zijn gegaan op een laptop of notebook, waar ik nu dit verhaal aan jullie vertel. Tuurlijk het tikt, er rolt een verhaal uit.
Wanneer ik een verhaal op een typemachine tik, rolt er ook een verhaal uit, maar het verhaal ademt “vroeger”, vaak ruikt het verhaal ook naar “vroeger”, het belletje wat aan het einde van de regel zit, hoort als “vroeger”…..het klinkt als muziek in je oren.
Waarom tik ik mijn verhalen dan niet alle op de typemachine, dit heeft een reden, ik tik heel snel. Zeker 300 aanslagen per minuut, bijna foutloos. De snelheid kan een gemiddelde typemachine niet aan. Dan raken de hendels in de knoop en dan duurt het erg lang voordat ik een blog heb gevuld met mijn verhalen over mijn creaties, mijn liefde voor de typewriters, mijn columns over de natuur etc. Toch wil ik af en toe een verhaal showen op mijn blog, gewoon op de ouderwetse manier geschreven, wie weet met het lezen kan ik jullie heel even terug nemen in de tijd van “vroeger”.
Lieve groetjes, Monique